Ta strona została uwierzytelniona.
PRZYPOMNIENIE.
SONET.
SONET.
Lauro! czyliż te piękne wieków naszych lata,
Jeszcze się kiedy twojej malują pamięci?
Kiedyśmy sami tylko i sobą zajęci,
Dbać nie chcieli o resztę obcego nam świata.
Chłodnik, co się zielonym jaźminem wyplata,
Strumień, co z miłym szmerem po łące się kręci
Tam nas często wzaiemne tłumaczących chęci,
Poźnéj nocy miłośna osłoniła szata.
A xiężyc s pod bladego wyjrzawszy obłoku,
Snieżne piersi i złote rozświecał pierścienie,
Boskiego wdziękóm twoim przydając uroku.
