Ta strona została uwierzytelniona.
XXXIII. NA CZEŚĆ JANA KOCHANOWSKIEGO.
Wiersz konkursowy.
O wielki wieku! o wieku ty chwały,
Gdy myśli Boże, jak srebrny siew rosy,
Na duchy ludów zbudzonych padały,
By wydać słoneczne kłosy...
O wieku, w którym tęsknoty, zachwyty
I uniesienia i gorzkie łzy winy
Skrzydłem płomieni leciały w błękity,
Zaklęte w pieśń Palestryny...[1]
W którym Rafael[2] ramieniem dosięga
Wiecznej piękności, by świat jej bił czołem;
W którym, jak wulkan, wybucha potęga,
Zwana Michałem Aniołem...[3]
Wieku, coś widział, jak w ranki majowe
Wzlatały strofy Arjosta[4] motyle,
Coś splatał wieńce tragiczne na głowę
Tassa[5] — blednącą w mogile...
- ↑ Giovanni Pierluigi da Palestrina, znany więcej pod mianem Palestrina, słynny muzyk (um. 1594 r.).
- ↑ Raffael Santi (ur. 1483, um. 1520 r.) jeden z najsławniejszych malarzy włoskich.
- ↑ Michał Anioł Buonarotti (ur. 1475, um. 1564 r.) — jeden z największych ludzi, jakich wydały wieki, sławny rzeźbiarz i malarz, a nadto budowniczy i poeta.
- ↑ Lodovico Ariosto (ur. 1474, um. 1533 r.) — poeta włoski, autor »Orlanda Szalonego« (przekład Piotra Kochanowskiego).
- ↑ Torquato Tasso (ur. 1544, um. 1595) — poeta włoski, autor »Jerozolimy wyzwolonej« (przekład Piotra Kochanowskiego).
