Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 2 146.jpg

II.

Otrzyj czoło, wiosko licha,
 Dosyć potu już!
Nocka idzie, nocka cicha
 W wianku białych róż na głowie,
 W wianku białych róż!

Rzędem stoją jasne kosy,
 Na nich ćmią się łzy...
Albo może z łąk tych rosy,
 Albo oddech mgły w parowie,
 Albo oddech mgły.

Hej! sukmaną wyszarzaną
 Otrzyj, chłopie, stal!
Nie świeć ludziom łzą przelaną,
 Ty się Bogu żal w złej doli,
 Ty się Bogu żal!

Dosyć się łez starło połą
 Zgrzebnej szmaty tej!
I te wsiąkną... Hej, wesoło
 Huknij pieśnią! Hej, po roli
 Huknij pieśnią... Hej!...

A obsiądźcież w krąg ognisko,
 Płomień buchnie wnet!
Bóg daleko — nędza blizko,
 A dola gdzieś het, za górą...
 A dola gdzieś — het!

Kto mi druhem, kto mi kumem,
 Niech mi poda wtór:
Serca — biciem, lasy — szumem,
 I ten ciemny bór — wichurą,
 I ten ciemny bór!