Przejdź do zawartości

Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 2 313.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


Str. 186.
XLVI. II.
A1, 51; Al; Pdr Bl 1883, 146; PIII, 49; PNUI, 48.
Str. 186 w. 29 ,jest‘ PNU; ,jej‘ A1, Al, Pdr, P.
» 187 zam. w. 6—9:

,Słuchaj! to serce gorące i młode,
Które drży, kocha — i gardzi i pała,
Z prochów rozwianych w jesienną pogodę
Przyroda kędyś zabrała...
Ten pocałunek, co usta ci pali,
Skonał wśród dźwięków nieznanej ci mowy
Obcego ludu — co przepadł wśród fali
Czasów jak kamień grobowy‘ Al.

» — po w. 9:

,Na ustach, które chcą życiem oddychać,
Wiesza się oddech umarłej przeszłości.
Ciasno nam, cienie przychodzą nas spychać
Ze swoich strażnic i włości‘ Pdr.

» w. 13 ,i żądzy‘ brak w Al, Pdr.
» zam. w. 14—17:

,Powiemże miłość? Poświata grobowa
Padnie na usta od serc tych, co biły.
Powiem nienawiść? Na klucz tego słowa
Zwarte — powstaną mogiły‘ Al.

» w. 16 ,pół... pół‘ A1, P, PNU; ,dno... trzon‘ Pdr.
» zam. w. 22:

,Drogi upadku i wielkości drogi‘ Al.
,Drogi wielkości i upadku drogi‘ Pdr.

» » w. 23: ,Trupiemi ślady tragicznie zdeptana‘ Al.
» » w. 25 tu koniec w Al.
» » 29 ,Czuję się‘ A1, P, PNU; ,Człowiek jest‘ Pdr.
OSZAR »