Przejdź do zawartości

Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 3 027.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Oj, niema tam słowika,
Kędy się kruki poją;
Oj, niema tam wesela,
Gdzie czarne krzyże stoją.



XIV. CO MI PO TEM...


Co mi po tem, co mi po tem
Na tej smętnej ziemi,
Że tak słońce sypie złotem,
Rankami cichemi!

Choćbym wszystkie te promienie
Zgarnęła, zebrała,
Nie odwrócę, nie odmienię,
Cobym zmienić chciała!

Próżno wieje wietrzyk świeży,
Próżno świt się pali...
Na mogile kamień leży,
A któż go odwali?

Lata sokół, w skrzydła bije
Po polu, po lesie...
Może kamień sam ożyje,
Może się podniesie...



XV. TAM, W MOIM KRAJU...


Tam, w moim kraju, w dalekiej stronie
Sto gwiazd zgaszonych stoi w koronie,
Sto gwiazd zgaszonych nad polem stoi,
Jak stu rycerzy w żelaznej zbroi.

Tam, w moim kraju, w dalekiej stronie
Sto serc gorących tęsknotą płonie,

OSZAR »