Ta strona została uwierzytelniona.
Gdy Frynis z Lesbos[1] przyniósł ją,
Dodawszy promion chytrze.
Od wieków Sparcie było dość
Na czterostrunnej lirze,
Od wieków był tetrachord w czci
W Tessalji i w Epirze.
Na pierwszej strunie pean[2] brzmiał
Ku wiecznych bogów chwale,
Na drugiej piano smętny tren,
Umarłym ojcom żale —
A z trzeciej szła wojenna pieśń,
Gdy Ares[3] brał obiaty,
Przy czwartej hymeneów[4] dźwięk
Do ślubnej wiódł komnaty.
I dosyć było czterech strun
Na wszystkie sprawy życia,
Na wszystkie drgnienia ludzkich dusz
Do trumny od powicia.
Kto wie, do czego nowa pieśń
Na nowych strunach służy?
Odmawia może bogom czci?
Obyczaj dawny burzy?...
- ↑ Frynis z Mityleny na Lesbos (żył około 420 przed Chr.) słynny muzyk i poeta liryczny, nauczyciel Tymona (t. j. właściwie Tymoteosa z Miletu).
- ↑ Pean (παιάν) — śpiew choralny na cześć Apollona o odwrócenie zarazy, pochwalny i dziękczynny po jakiemś radosnem wydarzeniu; tu wogóle hymn na cześć bogów.
- ↑ Ares (Mars) — bóg wojny.
- ↑ Hymenajos — śpiew weselny na cześć Hymena lub Hymenajosa, boga godów małżeńskich.
