Przejdź do zawartości

Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 014.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Z ofiarnym snopem tych snów i tych jaw,
Co z serc i z ziemi, śród kwiecia i traw
Natchnieniem bucha.

I tam, gdzie ludy składają ci cześć
W wieńcach wawrzynu,
Daj jasne czoło wysoko nam nieść,
A ucisz wichry, co z ziemi chcą zmieść
Królewskość czynu.

Ukrzep nas, ożyw, na skronie nam włóż
Twe dyademy...
A imię nasze rozegrzmij skróś mórz
W brzask nieśmiertelny wieczystych twych zórz,
Którzy idziemy...




OSZAR »