Ta strona została uwierzytelniona.
Brzask chłodny, szary. Mgły zroszonem piórem
Od Lido[2] ciągną wskróś przez senne wody.
Wtem plusk... za starym arsenału[3] murem
Łódź robotnicza cichymi mknie chody.
I nagle śpiewać zaczyna głos młody
Starych Wenetów pieśń; a za nim chórem
W oczarowaniu bezbrzeżnej swobody
Sto męskich głosów wybucha mu wtórem.
Ucichli. We mgłach na Murano[4] płyną,
Słuchając, rychło dzwon z huty uderzy.
I znowu śpiewać zaczyna głos świeży...
I znów z stu męskich piersi za dziewczyną
Pieśń bucha... Zanim łódź dotknie wybrzeży,
Do nich świt, echo i morze należy.
