Ta strona została uwierzytelniona.
Po krużgankach San Damaso
Echa pieśni rankiem płyną;
U arkady zawieszony,
Jak ptak, śpiewa Jan z Udino[1].
Jan z Udino ma w swej piersi
Złotych piosnek złote roje
I wiośnianą ma palętę
I gorących oczu dwoje.
Co pomyśli — to wyśpiewa,
Co wyśpiewa — to mu ręce
W żywe barwy przeczarują,
W malowany wtór piosence.
Jan z Udino, uczeń miły
Czarodzieja Rafaela,
Fantastyczny karton mistrza
W fantastyczny grotesk[2] wciela.
Rajskie ptactwo, deszcze kwiecia,
Z zórz uwiany strop niebieski,
Jakieś dziwy z pozaświecia,
Rusałczane arabeski.
Przez arkady słońce wpada,
Stapia linje, barwy miesza,
Wymarzone, senne światy
W opałowych mgłach zawiesza.
- ↑ Jan z Udine (Giovanni da Udine) — malarz włoski, uczeń Rafaela (ur. 1487, um. 1564).
- ↑ Grotesk z włosk. grottesca a to od grotta, grota w znaczeniu gruzami przysypanych zabytków starożytnej architektury, skąd mistrzowie Odrodzenia czerpali wzory do swych ozdób malarskich o kształtach niekiedy fantastycznie dziwacznych.
