Przejdź do zawartości

Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 5 080.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
III. SZEKINAH[1].



— Przymierze z tobą — Pan mówi — uczynię
Na wieków wieki.
W bezbrzeżną ciebie wywiodę pustynię,
Bez cienia palmy i bez chłodu rzeki.
Aż gdy duch zgaśnie, a czas twój przeminie,
Cel tobie we mgłach ukażę daleki,
Iżbyś ku niemu szedł i siał swe kości
Na wielkich, pustych drogach, bez przyszłości.

Jako mórz piaski, rozrodzę tak ciebie
W nędzy bez końca,
I tak rozmnożę, jak gwiazdy na niebie,
Ja, pan twych ojców i rodu obrońca!
A potem jako mrowisko rozgrzebię
Na cztery wichry i na strony słońca
I z pokolenia twojego wyniańczę
Obmierzłą ludziom i wiekom szarańczę.

I dam ci prawo, które sprawiedliwy
Siedemkroć łamie.

  1. Szekinah (z hebr. od słowa szakhan, osiąść, zamieszkać) — obecność Jahwy w przybytku nad złotem wiekiem arki pośród dwu cherubów; obecność tę nazywa Pismo św. »chwałą Pańską«. »Tam się z tobą schodzić będę i z tobą rozmawiać... o wszystkiem, coć rozkażę synom Izraelskim«. Exod. 25, 22. Por. Num. 7, 89.
OSZAR »