Ta strona została uwierzytelniona.
Rzekłby kto:
— Pójdę do Ojca mojego,
Który jest w niebie...
I szukać będę w tęskności mej Tego
Który jest w niebie...
Jak ptak, ulecę bezdrożnym błękitem,
Ducha się mego sterując rozświtem,
Poniosę skrzydła za słońcem ukrytem,
Które jest w niebie!
— Dróg mi deptanych przez ludzi nie trzeba,
Ni przewodnika, ni uczuć tłomacza.
Ja do mojego sam trafić chcę nieba,
Bóg zna mą słabość, On mi ją przebacza...
Zaliż nad człeka człek świętszym się mniema?
— Est anathema! —
I rzekłby który:
— Myśl puszczę na zwiady,
Przez dzieła boże...
Ducha mojego wypalę wskróś ślady,
- ↑ Si quis dixerit... anathema sit. »Gdyby ktoś twierdził, że... (następuje osnowa mniemania), ma być wyklęty« — stała formuła kanonów soborowych. Wszystkie trzy twierdzenia potępione w encyklice Piusa X »Pascendi dominici gregis« z dn. 7 września 1907 »De falsis doctrinis modernistarum«. (Por. Enchiridion symbolorum... auctore Henrico Denzinger. Ed. XI. Friburgi Br. 1911, Nr. 2078, 2081, 2093).
