Ta strona została uwierzytelniona.
Nad Sorgą śliczny, smutny świat
W błękitnej leży ciszy,
I zadumaniem dawnych lat
I tchem tęsknoty dyszy.
Wskróś cyprysowych, czarnych lir
Bije pieśń wiecznie żywa,
A w zorzach idzie szeroki mir
I mgłą z Sewennów[1] spływa...
Od adweduku ciemnych bram,
Co na tłach złotych stoją,
Świat tu zamknięty w sobie sam
Z dźwięczącą duszą swoją.
I nic nie wchodzi z ludzkich spraw
I nic z rozterki ducha
Do tych tajemnych, mrocznych naw,
Gdzie Sorga pieśnią bucha.
Ucichło życie wszerz i wzdłuż,
Od nieba aż do ziemi,
Tylko się skalny przelewa kruż
Wodami przeczystemi.
- ↑ Sewenny, Les Cévennes — pasmo gór w południowej Francyi, ciągnące się po prawym brzegu Rodanu z północy na południe.
