Ta strona została uwierzytelniona.
XI. NOWE LATO.
Nowe lato Chrystusowe
Zawitało w nasze progi,
Hej! otwórzmy drzwi od chaty,
Światło niesie gość nasz drogi!
Światło niesie onej gwiazdy,
Betleemskiej gwiazdy oto,
Co nad ludźmi dobrej woli
Zajaśniała jutrznią złotą.
Światło niesie pod tę strzechę,
Gdzie bywało smutno, ciemno;
Niesie sercom tym pociechę,
Co płakały nadaremno!
— O, zawitaj, Roku nowy!
Ty z bożego idziesz wieca[1],
Powiedzże nam, przemów słowy,
Jaka będzie dola kmieca?
Co tam o nas uradzają
W onej rajskiej Bożej radzie?
O nas, matkach, o dzieciskach,
O tej ziemi, o gromadzie?
- ↑ Wiec — rada.
