Ta strona została uwierzytelniona.
XII. DUCH-PTAK BUDUJE...
...Duch-ptak buduje klatkę sam...
Zaś z śpiewem i z skrzydeł biciem
Wlatuje do jej bram,
Upojon życiem.
I wnet o ciasne pręty,
Z nieskończoności wzięty,
Czerwieni pióra złote
Rubinem krwawych róż...
Wnet milknie gość skrzydlaty
Wśród mroków swojej chaty,
Trawiony przez tęsknotę
Do wolnych zórz.
Aż, bólem pokonany,
Uderza piersią w ściany,
Rozbija klatkę sam...
Zaś z śpiewem i z skrzydeł biciem
Z mroków, co zwą się życiem,
Ulata wolny do wiecznych światła bram!
