Ta strona została uwierzytelniona.
XIX. WSZYSTEK WE WSZYSTKIEM...
...Wszystek we wszystkiem, przez życia bój,
Bądź, duchu mój,
Na każdy gotów kształt!
Bo Mistrz jest zadumany
I twórczym tchem owiany,
A temu, co oporne, krwawy zada gwałt.
Jak wichru dech — niezmierny,
Jak ziemia — miłosierny,
Jak ogień — bądź płomienny,
Jak ocean — bezdenny.
Wszystek we wszystkiem, przez życia znój,
Bądź, duchu mój,
Na każdą zmianę gotów
I każdej formie bytu podawaj się miękko
Pod Mistrza ręką!
Bo od słonecznych grotów
Aż po mogilne czerwie
Nić życia się nie zerwie,
I śmierci ją wrzeciono
Odda nienaruszoną
Na srebrny wątek mlecznych dróg,
Którym ty — cewką, tkaczem — Bóg!
