Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 7 145.jpg

HYPATYA.Co to, Dejteros, pochód?

DEJTEROS. Chrześcijanie

Grzebią zmarłego.

(Hypatya powstaje — patrzy chwilę — a potem rzuca róże przed
niosących mary).

HYPATYA. Ty byłeś nam wrogiem...

Przebacz — i żegnaj!

AMONIUSZ. To ona!... to ona!...

To jest Hypatja!...

KAPŁAN.
(posępnie) Zamordowanego

Nie stroim w kwiaty!

(orszak przeciąga dalej — słychać śpiew).

HYPATYA.Czego ten człowiek tak krzyknął, Dejteros?

DEJTEROS.Och! ja się lękam o ciebie! Ta wrzawa

Wróży nieszczęście...

PIOTR.Ha! świadczę się Bogiem,

Że ta przeklęta nawet trupa tego
Czarami swymi chce urzec...

GŁOSY. Precz z nimi!