Ta strona została skorygowana.
Odbił ducha tam, gdzie zorza
Nowych dni.
I ukazał cię nad cienie,
Wzbitą w niebios próg,
Kędy wzięłaś objawienie,
Świata dróg![1]
I ukazał, jak natchniona
W wszechharmonii cud,
Twoja Litwa i Korona
Jeden lud![2]
Jak w prastare ludów wiece,
Między orłów skwir
Wnosi berło twoje kmiece
Ład i mir!
I nad winy, nad zatargi,
Nad ucisku łzy
Stawił wielką postać Skargi[3]
W oczach ci.
I gdy ciasną burz upiory,
Gdy się toczy mrok,
W przyszłość dał ci Wernyhory[4]
Wid a wzrok!
Aż wywiódłszy cię z mogiły
Na wolności skraj,
Zaklął ducha twojej siły
W Trzeci Maj[5].
