Ta strona została skorygowana.
Dziewico Orleańska ludów! Polsko moja!
Do białości lnów twoich złota świeci zbroja
Twych zbóż! Twój miecz zwycięski przez duchy kowany,
Którym zwyciężysz przemoc, rozetniesz kajdany,
Obosieczny, ogromny, wzniesiony w niebiosy,
Rękojeść w krwi rubiny sadzona, w łez rosy...
Paiża w twojem ręku nie zastawia serca...
Serce odkryte, niech w nie uderza morderca!
Ale zanim cios padnie — widne jego bicie
Wysokie, ludom wolność proroczy i życie!
