Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 8 143.jpg

Czy opętało wam tak słuch
............
Że już zapomniał zbłąkany duch
Własną się modlić mową?...
............
Niewiasto śląska! Ciebie Bóg
Postawił na rubieży,
Byś nie puściła przez swój próg
............

Niewiasto śląska! Bóg ci zdał
Szafarstwo święte ducha...
On z chleba dusz, nie — z chleba ciał —
Rachunku cię wysłucha.

Gdy przyjdzie boży dzień i czas,
Sądzony od stuleci,
............
Spytają twoje dzieci:

— »O matko, czemu fałsz i kłam
Zadałaś Boga woli,
Co polską duszę w pierś tchnął nam,
Obsadził w polskiej roli?

Matko! Gdzie nasza mowa jest,
Rodzinna mowa lasza?...
Gdzie polskie imię? Polski chrzest?
Gdzie jest ojczyzna nasza«?
............

Cóż ty im wtedy powiesz, co?
Co rzekniesz tej godziny,
Gdy się od ciebie, z gorzką łzą,
Odwrócą twoje syny?