Ta strona została uwierzytelniona.
...„Kto tęsknotą swego ducha
Czepia się mych gwiazd łańcucha
I o jutrznię moją pyta?
Kto tam woła: „wstań!” — na zorzę,
Nim nad ziemię i nad morze
Dzień mój w blaskach swych zaświta?
Czyja to tam skarga drżąca
Wzywa nocą mego słońca,
Zanim orły pióra strzęsą
Z sinych zmierzchów, niecierpliwe,
Nim królewską strząsną grzywę
I zabłysną złotą rzęsą
Przebudzone ludy — lwy?”
To my!
∗
∗ ∗ |
...„Kto śmie ciszę mej zadumy,
Porywami swemi kłócić?
Czyich to tam lasów szumy
Wiosnę moję chcą zasmucić?
Ktoto uczy echa moje
Tęsknych westchnień, cichej mowy?..
Kto, w poranek mój majowy,
Uczy szemrać jasne zdroje?
