szną zadał mu porażkę. Józef Żydowin mówi, że historja nie przedstawia podobnéj rzezi. Abia był taki jak i ojciec jego (III Kr. 15, 3). Służył bałwanom. Panował lat trzy. 4. Żona króla Achaza i matka jego następcy Ezechiasza (2 Paralip. 29, 1). 5. Potomek Eleazara, od którego nazwę swą miała ósma z pomiędzy 24 klas kapłańskich (2 Paral. 8, 14. 24, 10). Łuk. 1, 5). (Welte).
Abiathar, 1. najwyższy kapłan w Nob, z linii Itamara, potomek Helego (2 Kr. 8, 17. 1 Paralip. 18, 16. Mar. 2, 26), zwany też był Ahimelechem (ob.), którego Saul kazał zabić, jako podejrzanego o związek z Dawidem. 2. Syn poprzedniego, równie Ahimelech i Abimelech nazywany, jeżeli oba te nazwiska nie pochodzą z omyłki przepisywaczów (2 Kr. 8, i 7 i 1 Parali. 22, 20). Był po ojcu najw. kapłanem (1 Kr. 23, 9). Później za Dawida występuje też obok niego jako kapłan najwyższy Sadok (2 Kr. 8, 17. 1 Paral. 18, 16. 29, 22); niewyjaśnioną jest rzeczą, w jakim do siebie zostawali stosunku. Salomon usunął Abiathara z tego miejsca, wziął bowiem stronę Adoniasza (4 Kr. 1, 7. 25. 2, 26) i tym sposobem wypełnił dawną groźbę Samuela pko Helemu i jego domowi (1 Kr. 2, 30).
Abib, Habib św., za czasów Licynjusza (ok. r. 310) umęczony w Edessie, w Syryi, razem z Samonasem i Gurjaszem. Akta jego męczeństwa, w naszych czasach odkryte, ogłosił Cureton (Ancien Syriac Documents. London. 1864). Poprzednio znane były tylko z Symeona Metafrasta, i z Mowy Arethasa (ob.), arcyb. cezarejskiego ap. Surium (Lippomanum) De vitis ss. 15 Novembr. X. W. K.
Abigail, 1. żona Nabota, bogatego a skąpego mieszkańca Karmelu, który Dawidowi, chroniącemu się przed Saulem, odmówił żądanej pomocy (I Kr. 25, 3). Abigail, chcąc odwrócić napad tułaczów na dom męża, zawiozła do obozu znaczne zapasy. Nabot wkrótce potém umarł. Dawid pomny na usłużność Abigail, ożenił się z nią (I Kr. 25, 39) i miał z nią syna Chileab (II Kr. 3, 3), zwanego także Danjelem (I Par. 3, 1). 2. Córka Izai, siostra Dawida, wyszła za Jethera Izmaelczyka (I Paral. 2, 16).
Abilena, prowincja położona między Damaszkiem i Anti-Libanem, za czasów Chrystusa rządzona przez tetrarchę Lyzanjasza (Łuk. 3, 1). Józef Flawjusz mówi o Abili (Abila) Lyzanjasza (Antiquit. Jud. XIX, 5, 1), jako mieście leżącém blisko góry Libanu. Zapewne będzie ono tém samém, które Ptolemeusz (Geogr. V. 18.) i Itinerarium Antonini kładą na wschodniéj stronie Libanu (Anti-Liban), czyli 18 mil rzymskich na północ-zachód od Damaszku, a 38 mil na południe od Balbeku. Ta to Abila była prawdopodobnie stolicą prowincji Abilena. — O 12 mil na wschód od Gadary było drugie miasteczko Abila, którą przypomina dzisiejsze Abil. K.
Abimelech, 1. król filistyński w Gerara, który zabrał żonę Abrahama Sarę, a przerażony widzeniem senném, zwrócił ją mężowi (Gen. r. 20). W podobném położeniu później była żona Izaaka, względem innego króla Gerary, tak, że ztąd wnoszą, że Abimelecha nazwisko było honorowym tytułem królów filistyńskich. Za tém przemawiać się zdaje Ps. 33, 1. gdzie Achis, król w Geth, także się nazywa Abimelech (Cf. I Kr. 21, 10). 2. Nieślubny syn Gedeona, zabił 70 braci swoich (Sędz. 9, 6), z wyjątkiem najmłodszego, który się ukrył. W Sichem, zkąd matka jego była rodem, przy pomocy jej braci, ogłoszony został królem. Trzy lata ciemiężył lud, który wreszcie okrucieństwami jego obruszony, powstał pko niemu. Wypędzony z Sichem, powrócił ze znaczną siłą, zburzył miasto, a zdolnych do noszenia broni
