tak miał postąpić ces. Konstantyn W. z Papieżem Sylwestrem św., tak uczynił Justynian z Agapitem, Fryderyk Rudobrody z Aleksandrem III w Wenecji, i Karol V z Klemensem VII; odtąd zaś monarchowie zwyczajnie całują rękę Papieża. S. Ch.
Camblak (Samblak, Szemiwłach, Cemirlakus, Cemiwlak, Czamblak) Grzegorz, metropolita kijowski, bulgar. Chociaż stolica metropolitalna Rusi była w Kijowie, gdy miasto to podupadło, metropolici mieszkali we Włodzimierzu nad Klazmą, potém w Moskwie. Witold, panując nad Rusią, nie rad był, że metropolita z zagranicy rządził w jego dziedzinie, zwołał więc władyków ruskich, którzy r. 1414 wybrali na metropolitę igumena monastyru Pantokratora, uczonego męża Camblaka. Pomimo protestacji Focjusza, metropolity rezydującego w Moskwie, i sporu patrjarchy carogrodzkiego, władykowie zebrani w Nowogródku wyświęcili Camblaka (15 List. 1415). C. sprzyjał unji, był na soborze konstancjeńskim z czterema władykami Rusi. Um. 1420, niedługo po powrocie z zagranicy. Za patronkę Rusi uznał ś. Parascewję (Praxedę) z Ternowy, bulgarkę (14 Paźdz.), której opisał żywot. N.
Cambray, Camaracum, Cameracum, Cammerich, Kamrijk, było oddawna znaczném miastem w krainie Nervi’ów i kwitnęło w czasie wtargnięcia Franków do Galji (początek V w.). Za czasów Klodoweusza (481—511) rezydował tam król Franków Ragnacharius, którego Klodoweusz pokonał. Po śmierci Lotara II przypadło Karolowi Łysemu (870). Za cesarzów niemieckich, którzy zresztą o jego posiadanie nieraz wojowali, tak z hrabiami Flandrji jak i z królami francuzkimi, było uznano za wolne miasto ś. cesarstwa Rzymskiego. R. 1582 wpadło w ręce Francuzów; Hiszpani odebrali je 1595 i wcielili do Niderlandów hiszpańskich. Od 1677 miasto jest francuzkiem. Za pierwszego biskupa uważają niektórzy (Massaeus, Chronicorum multiplic. histor.) Djogenesa, który przez Papieża Syrycjusza (385—398) miał być posłany, w Rheims na biskupa kambrejskiego wyświęcony i wczasie napadu Wandalów męczeńską śmiercią zabity. Podanie to jednak nie wiele ma wiary, bo pierwszy z niém występuje dopiero Massaeus, pisarz XVI wieku. Słuszniej ś. Vedast (v. Vaast) może być uważany za pierwszego biskupa. Zasłużonego tego kapłana (z powodu nawrócenia Klodoweusza) poświęcił ś. Remigjusz na biskupa atrebateńskiego (Arras). Ztąd rządził Vedast i w Cameracum, gdy to dostało się Klodoweuszowi. Po nim nastąpił ś. Dominik ok. 540, a ok. 545 ś. Vedulf. Za tego ostatniego miała być stolica biskupia przeniesiona z Atrebatum do Cameracum. Pewną jest rzeczą, że jego następca s. Gaugericus (St. Gery) ok. 580 w C. rezydował († 619). Stolice obie były połączone aż do śmierci 23 biskupa, Gerarda II. Kanonicy atrebateńscy prosili Pap. Urbana II o własnego pasterza: Papież zlecił Raynoldowi, arcyb. remeńskiemu, wyświęcić na biskupa tego, kogo wybierze duchowieństwo i lud w Arras. Wybór padł na Lamberta, kanonika congregationis insulanae. Gualcherus (Gualtherus?), biskup kambrejski, protestował przeciwko tej zmianie, ale sobór w Clermont (1095) uroczyście ją zatwierdził, a Gualchera za opór i symonję ze stolicy złożył. Bł. Odo (od 1105) był jednym z najznakomitszych tamtejszych biskupów. Jest autorem wielu homilji, objaśnienia kanonu Mszy św., traktatu De blasphemia in Spiritum s. i innych pism Nieszczęsny Robert z Genewy był 62 biskupem od r. 1368, kardynał 1372. Gdy Urban VI surowo-
