i Turcji. Powróciwszy do Francji, sprawował różne urzędy, na których umiał sobie zjednać szacunek wszystkich stronnictw. Podczas kollokwium w Fontainebleau (1601 r.) C., wraz z Casaubon’em, obrany został sędzią dysputy, jaką Du Perron (ob.) odbywał z Du Plessis-Mornay, predykantem kalwińskim. Widząc porażkę Du Plessis’a, Canaye zachwiał się w swych przekonaniach, a w r. nast. mianowany posłem francuzkim do Wenecji, złożył tamże wyznanie katolickiej wiary w ręce Possevina. C. pośredniczył także w sporach między Klemensem VIII a rzplitą Wenecką i zdołał je nawet szczęśliwie, lubo na krótki tylko czas, usunąć, † 17 Lut. 1710 r. Listy i pamiętniki Canaye’a zebrał Robert Regnault, zak. minimów, i wydał razem z jego bjografją (Paris 1635—1636, 3 v. f.). Ob. Räss, Die Convertiten, IV 532. X. W. K.
Cancellieri. 1. Franciszek Hieronim, ksiądz, filolog, ur. 10 Paźdz. 1751 w Rzymie, był bibljotekarzem kardynała Leona Antonellego, sekretarzem wielkiej penitencjarji, a 1802 r. dyrektorem drukarni Propagandy. Um. w Rzymie 29 Grud. 1826, pochowany wyjątkowo obok przyjaciela i dobroczyńcy swego kard. Antonellego, w kościele św. Jana Lateraneńskiego, gdzie samych tylko chowają kardynałów. Lista dzieł jego bardzo długa; podał ją ks. Pouyard w liście do Millina, drukowanym w Magasin encyclopédique 1809, V 105, a w części w Biogr. universelle t. 60 p. 58; wyliczamy z nich bliżej nas obchodzące: 1) De secretariis veterum christianorum et veteris ac novae basilicae vaticanae, Romae 1786 4 t. in 4, dzieło pełne erudycji, poszukiwane przez uczonych; 2) Opis trzech celebr papiezkich (Descrizione de'tre pontificali che si celebrano per le feste di Natale, di Pasqua e di s. Pietro), 1788 i 1814, w tłum. franc. 1818; 3) Opis ceremonji wielko-tygodniowych w kaplicy papiezkiej (Descrizioni delle funzioni della settimana santa nella capella pontificia), 1789 in-12, przedruk 1801, 1802 i 1818. Pomiędzy ciekawemi szczegółami, jakie są w tém dziełku, znajduje się także lista kaznodziejów wielko-czwartkowych od 1386 r. 4) Historja uroczystego obejmowania papieztwa (Storia de’solenni possessi de’sommi pontefici), 1802 in-4; 5) List o początku wyrazów: Dominus vobiscum i tytułu don, dawanego kapłanom (Lettera sopra l’origine etc.), 1808; 6) Wspomnienie o św. Medyku męczenniku, z wiadomością o doktorach i lekarkach wsławionych świętością (Memorie di s. Medico etc.), 1812 in-8 ss. 74; 7) Wiadomość o początku i użyciu pierścienia rybaka (Notizia sopra l’origine dell’anello pescatorio), 1823 r. — 2. Stefan Bufalo de Cancellieri (Steph. Bubalus de Cancellariis), jezuita, teolog s. Poenitentiariae, przełożony nad studjami w kolegjum rzymskiém, tamże † 28 Kwiet. 1634. Napisał Commentationum angelicar. in universam angelici doctoris tractationem de angelis (Lugduni 1622 f.), dzieło mające się składać z kilku tomów, lecz którego wyszedł tylko t. I. Ob. Sotwel, Bib. Scriptor. Soc. J. N.
Cancellotus Jan Chrzciciel, ur. w San-Severino (król. Neapolit.) r. 1598; wstąpił do jezuitów 1617; był spowiednikiem Aleksandra VII; um. w Rzymie 1670. Napisał żywoty niektórych świętych: Vita di s. Severino vescovo septempedano (w. VIII), Roma 1643 4-o. Vita del ven. servo di Dio Francesco dal Serrone di San Severino, terziario di s. Francesco, Roma 1665 in 4-o. Annales Mariani, quibus Historia SS. Virg. Mariae in singulos annos distribuitur, et oppositis subinde rer.
