46 Gandersheim.—Gangra. compositio." Trzecią ksienią była Krystyna (89 7 — 9 1 9), siostra poprzednich, równie jak tamte świątobliwa. Królowie i możni panowie szczodrze obdarowywali ten klasztor, słynny świątobliwością. Za ksieni Ger-bergi II (f 1001), córki księcia Henryka I Kłótliwego, pobożnej i uczonej uauczycielki swoich zakonnic, żyła poetka i autorka Roswitha (ob). Otto III, cesarz, dał r. 99 0 klasztorowi prawo bicia monety i pobierania ceł. Kłótnia o juryzdykcję nad klasztorem pomiędy biskupem hildesheimskim a arcybpem mogunckim, rozpoczęta za Gerbergi II, a zakończona za ksieni Matyldy (f 1224) przyznaniem klasztorowi exempcji przez Innocentego III, oddziaływała niekiedy zgubnie na karność klasztorną. Pomiędzy ksie-niami z tego perjodu znajdujemy r. 1109 Agnieszkę (Agneta) z rodu królów polskich? Za ksieni Klary (od 153 9) z domu brunszwickiego związek szmalkaldski chciał gwałtem 154 2 r. zaprowadzić luteranizni w Gandersheim; gdy jednak katolicki książs Henryk Młodszy, ojciec Klary, wydobył się 1 54 7 r. z niewoli, wygnał luteranizm z opactwa. Wszakże na rozkaz jego Klara rezygnowała z godności ksieni i wyszła za mąż. Nastąpiła po niej 154 7 r. Magdalena, czeszka (f 1 57 7). Ta przypatrywać sig musiała z boleścią, jak książę Juljusz brunszwicki narzucał luteranizm opactwu. Ostatnią katolicką ksienią była Małgorzata (f 15 89), siostra poprzedniej. Opactwo zamienione zostało gwałtem na instytut luterański, z luterańskiemi ksieniami i pannami, r. 180 2 zniesiony; dobra instytutu dostał książę brunszwicki. Gangauf Teodor, ur. l Listop. 1809 r. w Bergen, pod Neu-burgiem nad Dunajem, uczył się w Monachjum teologji i filozofji, r. 183 3 został kapłanem, r. 1835, przy zakładaniu klasztoru benedyktyńskiego w Augsburgu, wstąpił do tego zakonu, po odbytym nowicjacie został prefektem seminarjum ś. Józefa, r. 1842 rektorem tegoż seminarjum i pro-fessorem filozofji w lyceum, 1852 opatem, z której godności rezygnował 1859, zatrzymując tylko professorstwo. Od Listop. 1853 do wielkiej nocy 1854 przebywał O. w Rzymie, zaproszony tam w sprawie Gunthera. Napisał: Die mctaphysische Psychologie des hl. Augustimis, Augsb. 1852; Des hl. Auguslinus speculatice Lehre von Gott dem Dreieinigen, ib. 1 86 6. N. Gangra (Synod). W Gangrze, dawnej stolicy Paflagonji, w Azji mniejszej, a nie, jak niektórzy mieć chcą, w Gangrze, w Arabii szczęśliwej, odbył się synod, o którym wspominają: Sokrates (Hist. Eccl. lib. II c. 48), Sozomen (U. E. 1. 3 o. 14) i inni. Nie możemy oznaczyć, kiedy mianowicie miał miejsce ten synod, ponieważ różne jego podawane są daty (pomiędzy 340 a 380). Ci, co twierdzą, że odbył się w 325 r. zaraz po pierwszym powszechnym soborze, opierają się na zbiorach synodalnych, ponieważ w nich po kanonach soboru nicejskiego następują zaraz dekrety synodu gangreńskiego, a nadto, ponieważ tamże miał być Ozjusz w charakterze legata Stolicy Apost., wysłany od Sylwestra Pa-Pieża, który od r. 314 do 325 panował. Najczęściej jednak synodowi temu naznaczają rok 360 i 362. Synod w Gangra potępił błędy Eusta-tjusza bpa Sebasty (ob. tej Enc. V u 4). Dekrety synodu pko eustatjanom przesłali zebram ojcowie biskupom Armenji, a dla lepszego wyjaśnienia rzeczy dołączyli list synodalny, w którym opisano przebieg rozpraw, wy-Kazano powody zebrania, oraz w jakiej myśli brać należy dekrety synodu. i^aprOżno przeciwnicy bezżeństwa kapłanów powołują się na czwarty ka- te?0 "Jiiodu: zupełn ie zaradza się on z praktyką Kościoła wscho-
