Geiger.—Geissel. 75 sam od siebie załatwia) w Rzymie. Pius VII zlecał mu ważne prace, ale już i Pius VI wielkie pokładał w nim zaufanie. Kilkakrotnie „szwajcarskiemu teologowi" ofiarowano godności kościelne, nawet kapelusz kardynalski: wypraszał się jednak zawsze od wszystkich godności i prosił tylko o błogosławieństwo Ojca św. Kiedy rozruchy polityczne wstrząsnęły i Lucerną, odjęto mu katedrę professorską, a dano na to miejsce kanonję. Przedtem już otrzymał uwolnienie z zakonu. G. pozostał, jak dawniej, czynnym i gorliwym obrońcą Kościoła: ożywiać i szerzyć wiarę, było naj-droższćm jego usiłowaniem do samej śmierci. W pracy swej nie ufał własnym siłom, ale szedł za natchnieniem Tego, który powiedział: Jam jest światłem świata. „Postanowiłem sobie, mówił, nie napisać słowa, nie wezwawszy pierwej pomocy Jezusa Chrystusa. Mając Jego wizerunek na swym stole, za nim ująłem pióro, modliłem się: Panie! muszę pisać, 8le głowa moja pusta i myśl mądra daleko. Boski Zbawicielu, dyktuj Sam, abym nic nie napisał, coby mogło zranić Ciebie, lub Twój Kościół! Kiedy nie mogłem sobie poradzić w robocie, składałem pióro i podnosiłem głowę, spotykałem się z obliczem Boskiego mistrza! Panie! wolałem znowu, oto widzisz, jestem nędznym, upadającym na siłach, przybądź z pomocą! I zaczynałem z wielką łatwością." (Ob. G a Selbstgestandnisse). G. zachował do późnej swej starości wesołego, spokojnego i swobodnego ducha. Um. 8 Maja 184 3 r., pochowany na cmentarzu klasztornym ś. Ludgardy. Nuncjusz Andrea położył mu nagrobek. Professor Józ. Widmer zebrał dzieła Geigera i wydał p. t. Geigera admmtliche Schriften herauagegeben von einem aeiner Freunde, Altdorf u. Fluelen 1824 — 89, 8 v. in 8. Tenże Widmer napisał bjografję G'a: Der aelige Chorherr Geiger. Laute aus des-ten Leben, gesammelt vom Herausgcber seiner sammtliche Schr., Luzem 1843. (Scherer). A. B. Geissel Jan, ur. 5 Lut. 1796 w Gimmeldingen, w Palatynacie bawarskim, z rodziców stanu włoścjańskiego, uczył się w seminarjum w Moguncji, gdzie 2 2 Sierp. 1818 otrzymał święcenie kapłańskie; czas jakiś uczył wtem seminarjum, obok Liebermann'a, Rass'a, Weiss'a i in.; r. 1819 został wikarjuszem w Hambach, r. 18 20 professorem gimnazjum w Spirze, 21 Cz. 182 2 kanonikiem katedry spirskiej, 15 Lip. 1 8 35 dziekanem kapituły. Ludwik I, król bawarski, wybrał go na biskupa Spiry; konsekrowany 13 Sierp. 183 7, na zalecenie tegoż króla, mianowany został przez breve papiezkie z d. 24 Wrz. 1841 koadjutorem arcbpa kolońskiego Klemensa Augusta Droste Vischering'a, z prawem następstwa, i papiezkim delegatem do administrowania arcybiskupstwa; objął administrację djecezji 4 Marca 184 2; 15 Mar. t. r. prekonizowany arcybpem Ikonjum in part., wstąpił na stolicę kolońską 19 Paźd. 1845, a 80 Wrz. 1850 podniesiony do godności kardynała tyt. ś. Wawrzyńca na Wiminalu. Jeden z najznakomitszych książąt kościoła XIX wieku, gorliwy biskup, um. 8 Wrz. 1864. Rządy jego w Kolonji należą do najświetniejszych w historji tej djecezji. Z jego incjatywy odbył się zjazd biskupów niemieckich 1848 w Wttrzburgu; za niego odbył się, po kilku wiekach, znowu 1860 r. synod prowincjonalny. Wiele przyczynił się do podjęcia sprawy dokończenia budowy katedry kolońskiej. Odznaczył się też G. jako historyki poeta. Napisał: Der Kaiserdom in Speyer, Speyer 1826 — 28, 3 t„ dobra histo-rja bpstwa spirskiego (nowa karta tyt. z r. 1846); Die Schlacht am Ha-senbuhl u. das KOnigskreuz tu Góllheim, ib.; Die religióse Erziehung der
