Genealogje. 81 Że zresztą były utrzymywane rejestra genealogiczne, mające publiczną powagę, dowodem tego II Esdr. 7, 63 i I Esd. 2, 6 2. gdzie mowa o potomkach rodów kapłańskich, którzy po powrocie z niewoli babilońskiej nie mogli genealogji swej wywieść z ksiąg rodowych (sefer hajjahasz) i z tego powodu od kapłaństwa odsunięci zostali. Księgi Paralipomenon mają także rejestra genealogiczne, których celem jest wskazać każdej rodzinie posiadłość, jaką zajmowała przed niewolą babilońską. Do genealogji można także zaliczyć spisy poddanych, utrzymywane przez królów żydowskich, jak to widać z Psal. 68, 29. cf. 86, 6. Isai. 4, 3. Ezech. 13, 9 a w II Reg. 24, l.. mamy wiadomość o ogólnym popisie ludności, nakazanym przez Dawida. Spisy takowe służyły za podstawę do poboru wojskowego i ściągania podatków. Przy każdej genealogji biblijnej pamiętać należy: 1° że syn nie zawsze znaczy bezpośredniego potomka i następcę po ojcu. Bywają bowiem w linjach gen. opuszczenia. Tak np. Esriel nazywa się synem Manassesa (I Par. 7, 14), tymczasem między ostatnim a pierwszym byli jeszcze: Machir i Galaad (Num. 26, 29—31). Bardzo często ojcem nazywa się jeden ze sławniejszycb przodków. Dawid np. nazywa się ojcem P. Jezusa (Luc. 1, 32), i nawzajem: P. Jezus i Józef nazywają się synami Dawida (Mat. 1, 20. 9, 27. 12, 23. 15, 2 2. 20, 31. 21, 9. 15. 22, 42. Mar. 10, 47. 12, 35), chociaż od Dawida są kilkudziesięciu generacjami rozdzieleni. Łaban nazywa się synem Nachora (Gen. 29, 5); był zaś rzeczywiście jego wnukiem, a synem Ba-tuela, syna Nachorowego (Gen. 22, 20 — 23. 28, 5). Zacharjasz był synem Barachjasza a wnukiem Addona (Zach. 1, i.); nazywa się zaś synem Addona (I Esd. 5, 1). Syn więc często znaczy w ogóle potomka (Gen. 10, 20. 81. 23, 7. 46, 22. Ex. 1, 7. Num. 1, 22—45. 21, 24. 36, 12 —51. Deut. 2, 8. 9. Jos. 7, 24. I Reg. 9, 21. cf. 1. 2. IV Reg. 2, 2.20), a ojciec przodka (Gen. 10, 21. 19, 37. 38. 28, 13. 36, 43. III Reg. 15, 3. 11. 24. I Par. 7, 22. 24, 19. Psal. 105, 17. Isai. 51, 2. 58, 14). Nawet wyraz zrodził (jalad), dodawany przy nazwisku ojca lub matki, nie ścieśnia powyższego znaczenia wyrazu syn. \f Gen. 4 6, 9 —16 wyliczeni są synowie i wnukowie Jakóba z Lji, a jednak tekst mówi o wszystkich, że ich zrodziła Lja. Podobne opuszczenia w linjach gen. bywają i u arabów, którzy milczeniem pomijają przodków mniej, lub źle sławnych (Eichhorn, Monum. antiq. hist. Arab. s. 3 2). Mateusz (l, 8) między Joramein i Ozjaszem opuszcza Ochozjasza, Joasa i Amazjasza, może dla tego, że w tych potomkach Jorama płynęła krew bezbożnego Achaba i Jezabeli (S. Uieronym. Com. in Mat. 1, 8. S. Hilarius Conj. in h. 1.). Tenże Mateusz znalazłszy w pierwszej epoce, między Abrahamem a Dawidem, 14 generaeyj w I Par. l, 34. 2, n — 15. do tejże liczby zastosował genealogję następnych epok i także po 14 generaeyj z każdej epoki wyliczył. 2-re. Bywały często osoby 2-imienne, które w jednej genealogji figurują pod innem imieniem (ob.), wdrugiejpod innćm.—2. ŚSw. Ewangeliści Mateusz (1, 2 — 16) i Łukasz (3, 23—38) podają genealogję P. Jezusa. Pierwszy podaje sposobem zstępnym, zaczynając od Abrahama; drugi sposobem wstępnym, zaczynając od P. Jezusa, a kończy na Adamie. Od Abrahama aż do Dawida żadnej między nimi nie ma różnicy; imiona: Abraham, Izaak, Jakób, Juda, Fares, Esron, Aram, Aminadab, Naasson, Salmon, Booz, Obed, ^Jesse, Dawid, w obu genealógjach idą Encykl. T. VI. * 6
