Ta strona została uwierzytelniona.
pobiegła jej otworzyć, rzuciła słówko powitania i dodając ochrypłym głosem: „Nie będę jadła, boli mnie głowa, chcę odpocząć, nie niepokój się... uciekła do swego pokoju, którego drzwi zamknęła za sobą na klucz.
Na łóżku, w mroku, z rękami, splecionemi na piersiach, z pięknemi oczami, rozwartemi szeroko w ciemności, wstrząsana wciąż jeszcze dreszczem roskoszy pod niewidzialną pieszczotą męskiego głosu pożądliwego, czując na ustach smak jedynego w życiu pocałunku, cała skurczona, drżąca, zwinięta w kłębek, błagała Boga, aby dozwolił jej zachować na wieki pamięć tej chwili jedynej, płakała i śmiała się razem...
_11.jpg&oldid=2855426){kind=link}